et Sölzer Famillisch-Leed

Der Gesellschaft zum 15 jährigen Bestehen, von Ihrem Ehrenmitglied Ludwig Sebus, dä die Wööt un Tön zesammenjeknuuf hät, gewidment

Su mänches nette Eckche mäht unser Kölle rich, doch sching et schönste Fleckche dovun, mie Sölz för mich. Denn he ben ich jeboore, dat Veedel eß ming Welt un ben m'r och em klore, wat mich an Sölz su hält.
Refrain
Jo, dat eß ming Sölzer Famillisch, ihr treu sin - dat well ich! En Freud un Leid sin m'r en Jeschmölz uns Hätz dat schleit fär Sölz!
Et Kölsch dun mer jän hevve, etweed och jän geschwaad, und wellst jet erlevve, dann jank nom Sölzchensmaat. Do kanns en Sölz och schwemme, bei uns em Duffesbaach. Am Schopp de Freud m'r nemme, denn he weed vill gelaach:
Refrain
Jo, dat eß ming Sölzer Famillisch, ihr treu sin - dat well ich! En Freud un Leid sin m'r en Jeschmölz uns Hätz dat schleit fär Sölz!
D'r Herrgoot mööch et walde, dat uns Familjefreud, noch ärg lang bliev erhalde un Sölz nit ungerjeit. Wenn mer ens möd vum Springe nor noch am Kröckstock jon, uns Pänz dann solle singe, wie mer et han gedon:
Refrain
Jo, dat eß ming Sölzer Famillisch, ihr treu sin - dat well ich! En Freud un Leid sin m'r en Jeschmölz uns Hätz dat schleit fär Sölz!